Koos Wiekenkamp moet zo ongeveer met drumstokken in zijn knuisten geboren zijn. Hoewel op zijn eerste single van The Shadows vooral gitarist Hank Marvin schitterde, koos Koos toch voor het drumstel. In het begin combineerde hij na de Jan Vermeer ULO het dagelijks werk met het drummen in zijn eerste bandje: The Chains. Maar in 1972 besloot hij beroeps te worden. Tot zijn AOW leeftijd, 42 jaar lang, verdiende Koos de kost als drummer. Vanaf 2014 is het weer een hobby geworden. Maar nog altijd met de ambitie om zo goed mogelijk te spelen en geen enkel genre uit de weg te gaan.
Drummer Koos Wiekenkamp wil altijd zo goed mogelijk spelen. Naam: Eelco Jan Wiekenkamp. Roepnaam: Koos. Geboren:  12 februari 1949 in de Beekstraat achter de Grolsch in Enschede. Beroep: Uiteindelijk drummer.  Gezin: In het gezin ben ik de oudste van het stel. Mijn ouders kregen daarna nog vijf kinderen. Ik heb nog 1 broer en 4 zussen. Ik ben ook de enige die wat met muziek ging doen. Ik kan me nog herinneren dat mijn vader me na die troubles op mijn werk bij het GAK vroeg wat ik nu eigenlijk wilde. Muziek maken, antwoordde ik. Doe dat dan maar, reageerde hij kort. Mijn ouders hebben me altijd gesteund. Zij zongen beide hun leven lang in diverse koren. Vader heeft een prachtige bas-bariton en moeder is alt. Vandaar wellicht ook mijn plezier in zingen. Hoewel ik pas later ben begonnen met zingen. Opvoeding: Mijn vader werkte tot zijn pensioen als textielarbeider bij Scholten & Van Heek. Moeder was huisvrouw. Ik ben dus geboren in het Roombeek. Op mijn zevende verhuisden we naar het Stadsveld Zuid, naar de Korenstraat 76. Ik ben opgevoed in een hecht gezin met veel respect voor alles en iedereen. Zonder de ondersteuning van mijn ouders in de jaren 60 had ik het niet kunnen redden, nog steeds enorm dankbaar voor. Respect voor ze.  Mijn familie is heel belangrijk voor mij zowel in Nederland als in Duitsland. Ik heb een fantastische vrouw en vier geweldige kinderen waarvan de oudste in Enschede woont. Twee dochters en een zoon wonen in Duitsland. Mijn jongste dochter kan prachtig zingen en gitaar en piano spelen.
Koos Wiekenkamp Muzikant
Straat/buurt: Het Stadsveld was een wederopbouwwijk uit de jaren 50 en 60 waar voornamelijk arbeiders gingen wonen. Naast ons woonde de muzikale familie Noordhuis. Mijn buurjongen Hennie speelde trompet en zijn vader drumde bij de Glanerbrugger Muzikanten. Mijn beste kameraden waren Gé van Rhenen en Henk te Vaanholt. Basisschool: Adriaan van Ostadeschool aan de gelijknamige straat. Ik heb een leuke tijd op school gehad. Meneer Van Hummel herinner ik me als een fantastische onderwijzer. Voortgezet onderwijs: Jan Vermeer ULO aan de gelijknamige straat. In 1966 slaagde ik voor MULO A met middenstand. Maatschappelijke carriere:  In het begin van mijn carrière combineerde ik het drummen nog met ander werk. Zo heb ik eind 1966, begin 1967 kort gewerkt als boekhoudkundig medewerker bij het GAK in Hengelo (O). Toen ik een keer een middag vrij wilde hebben en niet kreeg voor een optreden met The Chains in Friesland heb ik ontslag genomen. Van 1967 tot 1970 werkte ik part-time in de expeditie bij Van der Loeff aan de Getfertsingel. En in 1971 en 1972 bij het Kerkelijk Bureau van de Hervormde Gemeente Enschede. Vanaf 1972 werd ik  beroepsmuzikant. Tot 2014. Bepalend voor de keuze als muzikant was en is de liefde voor de muziek. Popmuziek: De popmuziek speelde in jaren 60 ook voor mij een grote rol. Mijn eerste single was Wonderful land van The Shadows, de band die Cliff Richard ook begeleidde. En al snel volgden uit Engeland The Beatles en The Kinks en uit de Verenigde Staten Bob Dylan. Bands: Vanaf 1965 heb ik heel veel bands gespeeld. Begonnen ben ik in The Chains (1965 – 1969). En daarna als beroepsdrummer in chronologische volgorde: Faghm (1969 – 1971), Block (1971 en 1972), Creams (1973 en 1974), Connection (1974 en 1975), Space (1975 en 1976), Teaser (1976 en 1977), The Buffoons (1977 – 1979), Snitch (1979), Reunion (1979 en 1980), Klussen bij diverse bands in Duitsland en Nederland (1980 en 1981), Wheels (1981 en 1982), diverse bands in Duitsland (tot 1996) afgewisseld met optredens als zesde Buffoon in Nederland en Duitsland, That’s it (1996 – 1998), The Buffoons (1998 – 2017). Daarnaast heb ik in diverse hobbybands (bijvoorbeeld Suspended, Sensiation) gespeeld in Nederland en Duitsland met muzikanten zoals Beppie Kamphuis, Toon Hebinck, Bert ter Brugge, Wim de Vos, Nick de Vos, Ben Bemer en Adje van den Berg. Beatles of Rolling Stones? Van The Bealtles vind ik nagenoeg alles goed. The Beatles waren toch voor mij de muzikalere jongens met een enorme variatie aan songwriting. Vooral later in de jaren 60 met onder andere Revolver en Sgt. Pepper. Van The Rolling Stones vooral de bluesgerichte periode met nummer als Little red rooster, Mothers little helper en The last time. Lezen: Omdat ik meer dan 35 jaar in Osnabrück woon lees ik dagelijks de Osnabrücker Zeitung. Lievelingsboeken heb ik niet. Wel heb ik veel gelezen over de Tweede Wereldoorlog, met name het lot van de Joden. Ben in bijna alle concentratiekampen geweest. Majdanek, Sobibor Belzec. Auschwitz bezocht al in 1979 in mijn eentje met mijn oude Saab 99. Toen nog spannend in verband met het IJzeren Gordijn.  In Auschwitz ben ik zelfs meerdere malen geweest,  ook met mijn kinderen. Hobby's: Documentaires kijken over allerlei onderwerpen, maar vooral over historie. Bewondering voor…..: In de muziek te veel namen om op te noemen. Een paar dan: Yes heb ik voor het eerst live gezien in London in 1969. De band maakte vanaf het eerste nummer een enorme indruk op me. Dan zeker Gentle Giant een zogenoemde progrockband uit Engeland bestaande uit louter conservatorium muzikanten. Voor de rest alles van Jazz tot jazzrock en natuurlijk Frank Zappa. Last but not least uiteraard The Beatles. Maar ook zangers zoals Frank Sinatra, Peter Cetera en Gino Vannelli. Spijt?: Ik heb nooit spijt gehad van een beslissing. Dat hoeft voor mij ook niet want je kunt toch niets terugdraaien in je leven. (Nog) ambitie(s)? : Nog steeds de ambitie om zo goed mogelijk te spelen en vooral de moeilijkere nummers niet uit de weg te gaan. Till death do us part.